W latach czterdziestych XIX wieku pojawiły się w Polsce meble w stylu francuskiego króla Ludwika Filipa. Charakterystyczną cechą tych mebli było wykorzystywanie motywów zaczerpniętych z gotyku, renesansu i rokoka, ale także motywów bizantyjskich i tureckich. W Polsce meble te najwięcej elementów zaczerpnęły ze stylu rokokowego. Były to więc meble o falistej, bardzo bogatej linii. Okładziny mebli wykonywano z orzecha, ale też z mahoniu i palisandru. Blaty nocnych szafek najczęściej wykładane były czarnym lub białym marmurem. Wśród kolorystyki obić meblowych przeważały kolory ciemne:szafirowe, bordowe lub zielone. Do ich wykończenia używano pasmanterii. Wśród tych mebli były fotele tak zwane voltairy, o wysokim oparciu, tak zwane medalionowe krzesła z owalnym oparciem, taborety-pufy w całości pokryte tapicerką i rozłożyste kanapy z falistą linią oparcia. Dopełnieniem tego umeblowania były oszklone serwantki, szafy z plastyczną dekoracją i komody drzwiowe. Odmianą tego stylu były meble simmlerowskie, ich nazwa pochodziła od nazwiska stolarskiej rodziny Simmlerów. Ten rodzaj mebli popularny był zwłaszcza w Warszawie, w której w tym czasie działały już wielkie manufaktury mebli. Wiele mebli simmlerowskich produkowano właśnie w tych manufakturach. Przyczyniło się to do szybkiego spadku powodzenia tych mebli.
Bardzo stylowe meble
