Popularnym rodzajem mebli w XVII-wiecznej Polsce były tak zwane meble kolbuszowskie. Produkowano je w miasteczku Kolbuszowa oraz w okolicznych miasteczkach. Ich cechą charakterystyczną było fornirowanie masywu, który był najczęściej wykonany z dębu lub sosny, wycinaną za pomocą piły, grubą okładziną. Poszczególne, niewielkich rozmiarów płytki układano w ramki lub pasy. W bardziej dekoracyjnej wersji intarsji stosowane były motywy gałązek z kwiatami i liśćmi, wykorzystywano motywy gwiazdy o wydłużonych trójkątnych promieniach, układano również monogramy i herby. Motywy te układano korzystając z kolorowego drewna krajowych gatunków drzew:jasnego jaworu, purpurowego cisu, czarnego drewna dębu, wiśni, czereśni czy gruszy bądź śliwy. Na meble kolbuszowskie składały się łoża, krzesła, stoły i stoliczki, kredensy i szafy, biurka, komody oraz sekretery. Najbardziej popularnym meblem kolbuszowskim było biurko. Powodzeniem cieszyły się również intarsjowane kredensy, które godnie zastępowały gdańskie szafy, a przy tym były od nich bardziej praktyczne. Do mebli kolbuszowskich dodawano mosiężne okucia: zamki, uchwyty, zawiasy i antaby. Meble kolbuszowskie produkowano i naśladowano jeszcze w XIX wieku, trafiały wtedy nie tylko do magnackich czy szlacheckich dworów, ale także do mieszkań mieszczańskich.
Popularne meble kolbuszowskie
